Yönsüzlük hissiyle, adına zaman dediğimiz bu doğrusal sahte bölümlemede; yürüdüğümüz bir yol değil, olsa olsa bir yürüme bandı olabilir. Kendimizi bıraktığımız bir sürüklenme hali bu. Aslında zamansal doğrusallık çoktan içimizde kırılmış durumda, ara ara farkına varıyoruz bunun. Biliyoruz, çünkü zaman zaman hepimiz biraz geçmişin anıları ve gelecek umut/planları ile bugünü yaşıyoruz.
Eşzamanlılık her yerde.
Ama yine de yolsuzuz. Nasıl yol olmayan yerlerde kendiliğinden yollar bulunuyorsa, herkes kendi yolunda gitmeye çalıştığı için yolsuzluk yapıyorsa, bu durumda bizi kim suçlayabilir? Yol-suz-luğun çözümünü yolsuzlukta bulanların arasında, ara zamansal eylemsizliliğimiz bir günah sayılamaz.
Yürüyorum. Tökezleyerek ama düşmeden. Çukurlardan atlayışımı görseydi Orhan Veli gururlanırdı.
Sabah sabah, gelememezlik ve gidememezliklerin içine sıkışmış bir trafik karşısında, insanın yolsuzluk yapası geliyor.
Hava taksisi hizmeti hala çok pahalı.