“Yukarıdaki satırlarda anlatılan dünya geçmişle güncelin, ölümle yaşamın, gerçeklikle fantezinin birbirinden ayrıldığı bir dünya değildir. Kuşaklar da birbirine karışmıştır. Bu dünya döngüsel zamanlı veya zamansız ya da Kayaalp’in, Green referansıyla belirttiği gibi, parçalanmış bir zamandadır. Bu boğucu dünyanın çıkışı sihirli çözümlerden beklenir: Hazineler, tenekeden altın yapmalar, öte alemden haberler, sürpriz miraslar umut edilir. Dünyanın haz ertelemesiz bir açlığın hizmetkarı olması beklenir. Ancak metafizik mucizelerin aynı zamanda çok korkutucu kabuslara, bir türlü gömülemeyen ölülere ve kişinin peşini bırakmayan hortlaklara dönüşmesi kaçınılmazdır.”s.144Biz zamirinin bu esrarengiz kullanımı bana ergenlerin konuşmasını hatırlatıyor. Babası bir konuda azarlayınca “Anladık ya…” diyen bir ergeni hatırlayalım. Başka bir “biz” kullanımını da düşünelim: Kendisini tehdit altında hissettiği ve korktuğu zaman karşı tarafa meydan okuyarak kurtulmaya çalışan birisinin sözlerini kafamız…