Tek masa, tek sandalye, her masada tek bir gül, her sandalyede tek kişi, yanyana.Yalnız kalabilme imkanının verildiği duruma yönelik bir kutlama bu tek başına oturabilme özgürlüğü ya da tek başına oturma zorunluluklarına cevap veren bir çözüm bu kullanım.
Yüzünü kentin sonsuza yaklaşan imkanlar manzarasına dön, göz meşgalesi; sırtını insanlara. Duydukların, bu durumda sadece gördüğün hayaletler kadar gerçek.
İç sıkıntıları ile düşlüyorum, yalnız olmanın huzurunda başkaları ile hayal kurabilmeyi...Paris, tek bir gül, tek bir sandalye, yanyana bir yalnızlık. Gözlerin oyalanma oyunu bu, hayat da o-yalan-ma oyunumuz.
Parmaklardaki doyulmayan cips tadı...
Rengarenk toplar düşlüyorum hem sekebilen, hem üzerime yapışan, hem de balon kadar hafif...
Biraz umut.
Uyandırmaya kıyamayın; uykuya ‘n’inci arıyorum!