sallanmaca

Ben zaten hiçbir ağustos ayında aktif olamadım ki, şimdi kendime kızayım.
Ama bu düpedüz sallanmaca.
Başka birşey değil.


Eskiden aile yıllık izinleri kullanılırdı, şimdi ben zihinsel ve mekanların işleyişlerinin zayıflamasıyla zorunlu eylemsel izinler kullanıyorum. Eylemlerimin niteliği ile beraber bedenim de yavaş yavaş gevşiyor.

Ağustos benim için, araç park edilmez alanın plastik babalarına gerili bir hamakta sallanmak gibi.
Sallandığın için her an düşme tedirginliğinde, eylemin keyfinin uyuşukluğunda hep devam ettirmek hevesinde, arada kalma ruh hali ile.


Tek çözümü burnuna kadar denize girmektir. İlgilenene.

(Bir de: görüp garip gelip çektiğin bir fotoğrafın ruh halini açıklamada daha sonra ne kadar cuk oturması...)