zorsa bir de bunu dene.
düşünürken neyin işlediğini düşün...
sevişirken, didişirken...
öldüğünde neyin biteceğini, neyi gömeceklerini, kimin mezara ineceğini ve tüm bunlar olurken seni...
ölümü anlamsal olarak kavramanın dışında bu...
dilde, kelimelerde, tümcelerde değil, iliklerinde, saç diplerinde, karnındaki ağrıda ölmek... resim olarak değil, dipsiz bir iç sıkıntısında.
yaşama ne kadar çıplak düşersen bitiş o kadar çıplak beliriyor...
tv ondan güzel.
her hasta, her mutlu, her umutsuz, her bahtsız dışarda, orada resimde canlı...
yaşam ise banttan, kapanışta beyaz kumaş üstü çapraz kereste resmi.